Vanessa Diffenbaugh, Sekretny język kwiatów

Pamiętam, że po raz pierwszy zobaczyłam tę książkę na okładce jednego z katalogów wysyłkowych kilka miesięcy temu. Okładka mnie zachwyciła, sprawdziłam opis i już wiedziałam, że muszę mieć tę książkę.

W tym wypadku na szczęście nie zawiodłam się na uroczej okładce, bo to piękno przekłada się na treść. Główną bohaterką jest Victoria, porzucona przez matkę krótko po porodzie, która spędziła dzieciństwo i młodość w ponad trzydziestu rodzinach zastępczych i domach dziecka. Już po tych informacjach można się domyślić, że nie jest to dziewczyna o uległym i potulnym charakterze. Victoria popełnia wiele błędów, rani bliskie osoby, a najbardziej Elisabeth ( i to będąc dziesięcioletnią dziewczynką). Kobietę poznajemy w dniu jej osiemnastych urodzin, kiedy Meredith, pracownica opieki społecznej, zabiera ją z domu dziecka w miejsce, gdzie ma opłacony czynsz na trzy miesiące. Jeśli nie znajdzie pracy, będzie musiała się wyprowadzić. Za pieniądze otrzymane od Meredith Victoria codziennie kupowała karton mleka, po czym przecinała go na pół i otrzymywała... dwie doniczki. W swoim pokoju urządziła swoisty ogród, w tych pojemnikach sadziła wykopane z ogródków i parków kwiaty. Ale woda przesiąkała i dywan zaczęły porastać chwasty... Okładka jest delikatna i subtelna, ale Victoria do takich nie należy. Zgodnie ze słowami z raportów to osoba: aspołeczna, porywcza, małomówna, bezczelna. Książka nie jest bajkowa, ale opowiada trudne losy trudnej dziewczyny wychowanej bez ciepła rodzicielskiego, bez domu, który byłby dla niej opoką. Na szczęście wiele dobra także się zdarzy.

Mnie urzekła miłość i szacunek Victorii do kwiatów. Dziewczyna znała wiele gatunków roślin, co więcej znała ich znaczenie. Jej bukiety były zaszyfrowanymi wiadomościami, zawsze coś znaczyły. Victoria stworzyła dużym nakładem pracy specyficzny słownik. Jak, gdzie, kiedy, jak wyglądał nie napiszę, bo nie chcę, by recenzja była spoilerem. Wiele się w życiu dziewczyny wydarzyło rzeczy, o których warto było przeczytać.

Moja wiedza o znaczeniu kwiatów sprowadza się do tego, że czerwona róża znaczy miłość, a biała czystość i tyle. Ilość znaczeń jakie poznałam w tej powieści jest ogromna. Plusem książki jest umieszczony na końcu Słownik kwiatów Victorii, który zawiera nazwy polskie, łacińskie i znaczenie, dla przykładu:
Frezja (Freezia) ... Trwała przyjaźn,
Petunia (Petunia) ... Twoja obecność jest kojąca,
Tulipan (Tulipa) ... Wyznanie miłości,
Zawilec (Anemone) ... Opuszczony.
Książka zainspirowała mnie do głębszego poznania świata znaczeń kwiatów, który prawie całkowicie został dzisiaj zapomniany.

Sekretny język kwiatów zdecydowanie polecam wszystkim.

Tak mi się spodobała polska okładka, że postanowiłam porównać te z innych wydań.

Z przyjemnością oznajmiam, że polska okładka jest najlepsza i najładniejsza ( moim subiektywnym zdaniem). Najbardziej komponuje się z treścią książki. Dlatego postanowiłam umieścić te fotografie. Zauważyłam dzisiaj, że na blogu izuś także czasem umieszcza okładki książek oryginalnych wydań. Dla mnie okładka jest bardzo ważna, jest konstytutywną częścią książki i jej estetyka ma niebagatelne znaczenie przy wyborze książki czy podczas przypadkowej wizyty w księgarni. W końcu jak Cię widzą, tak Cię piszą i coś w tym jest.