.

.

wtorek, 21 stycznia 2014

Kate Morton - tym razem będę ganić

Jeszcze do niedawna określałam Kate Morton jako moją ulubioną pisarkę. Twierdziłam to na podstawie lektury dwóch fenomenalnych książek. Obie i Milczący zamek i Zapomniany ogród mnie urzekły. Zachwycałam się słownictwem, fabułą, atmosferą książki. W dwóch tytułach teraźniejszość przeplata się z przeszłością, jednak to w opisywaniu przeszłości Morton jest mistrzynią. Umiejętnie opisuje historie toczące się w XIX wieku i na początku XX i naprawdę robi to świetnie. Plastyczne opisy i niezwykły styl podziwiałam co kilka stron i częściej.  Milczący zamek przeczytałam dwukrotnie, Zapomniany ogród też, bo to świetne książki. Jesienią zdobyłam dwie książki tej autorki, jej debiut czyli Dom w Riverton oraz pachnącego świeżością Strażnika tajemnic. Cieszyłam się jak dziecko z zakupu i niecierpliwiłam się na lekturę.


Niestety jedna i druga książka mnie zawiodła, znudziła, męczyłam się, by doczytać je do końca. W ogóle nie czułam tego czaru, który tak mnie urzekł w pozostałych jej książkach. Nie było tej magii, nie czułam nawet jej śladu. Książki przeczytałam jeszcze w 2013, ale nie miałam ochoty ich recenzować, tak się zniechęciłam. Jednak po przemyśleniu, postanowiłam napisać co sądzę na ich temat, może komuś przyda się i negatywna opinia, by przemyśleć ewentualny zakup. Mnie żal każdej złotówki wydanej na te książki.

W Domu w Riverton irytowała mnie już sama główna bohaterka, Grace, dla której służenie swej pani jest sensem życia i która przedkłada trwanie przy bogatej i nie doceniającej tego Hannah nad własne życie osobiste, które miało szansę się ułożyć, gdyby odeszła z pracy i rozpoczęła wspólne życie z mężczyzną, ale nie opieka nad Hannah jest ważniejsza. Pracodawczyni oczywiście tego nie docenia i nie ma pojęcia o poświęceniach dla niej w wykonaniu służącej. Naiwność i głupota Grace bardzo mnie denerwowały. Wielka tajemnica, która z z czasem wychodzi na jaw, że służąca Grace i Hannah są przyrodnimi siostrami nie robi wrażenia na czytelniku, bo i słabo jest wykorzystany ten pomysł. Współczesny wątek próby wyjaśnienia śmierci pewnego poety i niby "wstrząsającej tajemnicy" jak opisano z tyłu okładki nie są ani wstrząsające ani tajemnicze. Żadna z postaci nie wzbudziła mojej sympatii, żadnej nie kibicowałam, z żadną się nie zżyłam.

Strażnik tajemnic ma szumny tytuł, ale treść zawodzi już od pierwszych stron. Tutaj szybciej powiało nudą niż w powyższej książce. Już od pierwszych stron szału nie było.Niewiele pamiętam z fabuły, bo i nie warto. Zawiodłam się po raz drugi na Kate Morton. Nie moja bajka i tyle. Żadna tajemnica z tym niewyjaśnionym morderstwem sprzed lat, może i było trochę zaskakujące "kto" i "dlaczego", ale całe to "pomiędzy" "kto" i "dlaczego" czyli cała książka była dla mnie zwykłą stratą czasu. Nieciekawe postaci, nieintrygująca fabuła, brak czaru w słowach, ogólnie akcja ciągnie się jak przysłowiowe flaki z olejem.

Szczegółowej recenzji nie będzie, bo książki przeczytałam jesienią, dlatego opisuję bardziej odczucia i moją ogólną opinię. Obie książki są słabe, nudne, niewarte czytania, niewarte zakupu. Taka jest moja subiektywna opinia. Kate Morton nie jest już jedną z moich ulubionych autorek, ale jej Milczący zamek i Zapomniany ogród są nadal jednymi z moich ulubionych książek.

16 komentarzy:

  1. Nie znam niestety autorki i nie do końca kojarzę tytuły, które ci się podobały. Może kiedyś się skusze i wyrobię własne zdanie, a póki co mam co czytać ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Kate Morton nie jest aż tak dobrze znana w Polsce. Nic na siłę :)

      Usuń
  2. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Trochę racji z tą kalką... Collinsa nie znam. Emily Bronte cenię za fenomenalne "Wichrowe wzgórza". "Trzynasta opowieść" przyznam, że bardzo mi się podobała. Kupiłam ją przypadkiem, a otrzymałam w zamian jeden z najlepszych przypadkowych zakupów.

      Usuń
    2. Ten komentarz został usunięty przez autora.

      Usuń
    3. Dzięki za podanie tych autorów, chętnie po nich sięgnę, bo klimat fabuł osadzonych w XIX wieku jest wyjątkowy, oczywiście książki muszą być dobrze napisane. Aż nabrałąm ochoty na ponowną lekturę "Trzynastej opowieści".

      Usuń
  3. O kurczę a mnie "Dom" bardzo się podobał, na półce czekają pozostałę. W torebce zaczęty już "Zapomniany ogród"

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mnie "Dom" zniechęciłby do Morton, dobrze, że zaczęłam od "Ogrodu" i "Zamku"

      Usuń
  4. Ja w tej chwili czytam "Dom..." w oryginale i jak na razie jestem zachwycona. Wydaje mi się, że polskie tłumaczenia wielokrotnie odbierają książkom swoisty klimat. Piszę to jako tłumacz i nauczyciel angielskiego. :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mój angielski nie jest aż tak biegły, żeby czytać w oryginale. Niestety. A chętnie poznałabym Kate Morton w wersji angielskiej.

      Usuń
  5. Nie znam, ale chętnie poznam te 2 książki, które jednak chwaliłaś. Bo lubię powieści z tego okresu... :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Również lubię książki tej autorki...tylko bardzo ją zaniedbałam...sporo wolnego czasu zajmuje prowadzenie bloga, muszę to nadrobić...dzięki za przypomnienie. Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja pół na pół lubię i nie lubię Morton.

      Usuń
  7. Nie znam jeszcze Morton, dwa pierwsze tytuły sobie zanotowałam, dziękuję:)

    OdpowiedzUsuń